Blwyddyn heb alcohol: 'Mam, ti'n yfed gormod'

Mae Caren Brown yn cofio bod yn ymwybodol bod gan ei thad broblem yfed pan oedd hi yn ei harddegau; erbyn roedd hi yn y coleg roedd hi'n taro mewn iddo yn nhafarndai Bangor, lle roedd hi'n fyfyrwraig; fel oedolyn aeth i gyfarfodydd ar gyfer teuluoedd pobl alcoholig i geisio deall ei theimladau am alcoholiaeth ei thad.

Ond ar ôl troi'n 50 mae Caren wedi wynebu ei chroesffordd ei hun gydag alcohol.

Digwyddodd hynny ar 30 Gorffennaf 2020 - dyma'r diwrnod y dywedodd ei merch wrthi ei bod yn poeni am faint roedd hi'n ei yfed ar ôl penwythnos arall ddim yn cofio mynd i'w gwely.

O ganlyniad, penderfynodd Caren ar y diwrnod hwnnw y byddai'n rhoi'r gorau i alcohol. Flwyddyn yn ddiweddarach, mae hi wedi cadw at ei gair ac yn dal heb yfed.

Drwy gyfnewid y cwrw a'r gwin am baned a ginger beer, mae hi'n dweud ei bod yn teimlo'n well ac yn fwy egnïol.

"Roedd gen i garwriaeth efo alcohol ers pan o'n i tua 14 oed, ond un oedd wedi dechrau troi yn sur wrth imi fynd yn hŷn," meddai wrth rannu ei phrofiad ar bodlediad Siarad Moel.

"Dwi wedi mwynhau yfed alcohol ers blynyddoedd ac wedi cael lot o hwyl yn ei gwmni. Ond yn y blynyddoedd diwetha' yma 'o'n i'n dechrau amau fy hun ac ella'n difaru weithiau pan 'o'n i'n yfed ac yn anhapus efo fy hun. A dechrau meddwl wedyn be fysa'n digwydd os fyswn i'n rhoi gorau iddi?

Doedd Caren ddim yn cyfri ei hun yn rhywun â phroblem alcohol am mai "yfwr penwythnos" oedd hi.

Ond byddai'n yfed gormod ar nos Wener, yn dioddef y diwrnod wedyn, yn yfed eto ("mwy na phawb arall") gyda'r cinio dydd Sul teuluol, yna wedi blino'n llwyr yn ei gwaith fore Llun ac yn cymryd dyddiau i ddod drosto; cyn dechrau'r cylch eto ar y nos Wener ganlynol.

"Fyswn i'n dechrau meddwl ar fore dydd Gwener, yn ystod y dydd yn y gwaith, 'ga'i lasiad o win heno ma'… "

"Ro'n i'n mynd i ngwely yn dawel, ddim yn poeni neb, ond yn deffro yn y bore ddim yn cofio mynd i ngwely."

Byddai'n dal i wneud pethau ar benwythnosau, yn cael amser cymdeithasol, yn mynd i foreau coffi, gigs a'r Ysgol Sul, ond roedd hi wedi blino'n barhaus.

Byddai'n aml ddim yn cofio pethau oedd wedi digwydd, ddim yn cofio'r band oedd yn chwarae, ddim yn cofio dod adre.

"Mae'n rhywbeth personol i bawb. Dydi be' sy'n broblem i fi ddim bob amser yn broblem i ti.

"Oedd o yn broblem i fi; oedd o'n teimlo'n broblem i fi, nid i neb arall o nghwmpas i, achos o'n i wedi blino, doedd gen i ddim 'mynadd, dim lot o egni, o'n i'n gallu bod yn reit emosiynol am bethau, achos mod i 'di blino mae'n siŵr."

Ac erbyn y diwedd roedd hi'n teimlo ei bod ar olwyn hamster mewn cylch dieflig o yfed, blino, dechrau teimlo'n well, ac yfed eto.

Ond daeth yr olwyn i stop ar Gorffennaf 30 2020, diolch i'w merch, Elin.

Roedd y teulu wedi mynd i Gaerdydd i aros efo ffrindiau i achlysur dathlu seremoni raddio Elin.

Fe yfodd Caren ormod nos Wener; ond roedd hi'n iawn ddydd Sadwrn ac yn gyrru i weld ffrindiau yn y brifddinas.

"Erbyn nos Sadwrn nes i lithro eto a nes i yfed 'chydig bach yn ormod eto a fe wnaeth fy ffrindiau fy ngherdded i adre."

Roedd hi'n gwybod ei bod wedi cyrraedd adre yn saff ond doedd hi ddim yn cofio mynd i'w gwely.

"Dyma Elin yn deud wrtha fi wedyn ar y dydd Sul: 'Mam dwi'n dechra poeni amdanat ti, dwi'n meddwl bod ti'n yfed gormod. Pan ti'n yfed, ti jyst yn yfed gormod a dwi rili ofn bod rhywbeth yn mynd i ddigwydd i chdi. Plis, wnei di feddwl be' ti'n neud">